Alexander Hensen – verpleegkundige Acute Zorg in opleiding
Alexander Hensen is 34 jaar en verpleegkundige Acute Zorg in opleiding. Hij leert het vak op de kinderspoedeisendehulp (kinder-SEH) van het JKZ. Van besluiteloze puber heeft hij zich ontpopt tot een gedreven zorgverlener met een passie voor Acute Zorg.
Dagelijks reist Alexander vanuit zijn woonplaats Utrecht naar het JKZ voor zijn post-hbo-leerwerktraject. Op de kinder-SEH ziet hij patiënten met uiteenlopende klachten. “Wanneer een zorgsituatie acuut wordt, gaat mijn hart sneller kloppen en word ik extra scherp”, vertelt hij enthousiast. “Ik sta dan als het ware maximaal ‘aan’. Ik vind het uitdagend om alle mogelijke oorzaken terug te brengen naar één of twee. En om alert te blijven, omdat minder ingewikkelde zorg toch ingewikkeld en dus moeilijk kan blijken.”
Ontstoken hartzakje
“Laatst was er een tiener op de SEH met longklachten. Hij dacht hoogstwaarschijnlijk dat hij met een receptje voor antibiotica weer naar huis zou gaan. Maar hij gedroeg zich niet als iemand met een longontsteking”, zo zag Alexander. “We moesten hem af en toe zelfs een beetje afremmen; hij was veel te energiek. Toen de longfoto was beoordeeld, moest hij met spoed naar de Intensive Care. Wat bleek: hij had een ontstoken hartzakje gevuld met bijna twee glazen vocht. Dat had dramatisch kunnen afl open. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als hij een dag langer had gewacht …”, zegt Alexander geëmotioneerd. De verpleegkundige kan dit soort dingen soms moeilijk van zich afschudden. Thuis heeft hij gelukkig een luisterend oor: zijn vriendin is IC-verpleegkundige in opleiding. Zij snapt wat hij meemaakt.
Plannen is de kunst
Alexanders leerwerktraject duurt nog dik een jaar, daarna is hij klaar. Hij werkt 32 uur per week, inclusief schooldagen, maar daar komt nog heel wat huiswerk bij. Hierdoor heeft hij minder tijd voor andere dingen, zoals sporten. “Dat heeft even geen prioriteit meer. Mijn vriendin zie ik ook minder. Wanneer zij nachtdienst heeft en ik late dienst, zien we elkaar bijna niet. Maar wanneer we echt iets samen willen doen, nemen we beiden een dag vrij. Plannen is de kunst”, besluit hij grijnzend.
—
#IkbenJKZ: In de rubriek ‘Ik ben JKZ’ vertellen medewerkers van het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) over de passie voor hun werk.
Alexander Hensen is 34 jaar en verpleegkundige Acute Zorg in opleiding. Hij leert het vak op de kinderspoedeisendehulp (kinder-SEH) van het JKZ. Van besluiteloze puber heeft hij zich ontpopt tot een gedreven zorgverlener met een passie voor Acute Zorg.
Dagelijks reist Alexander vanuit zijn woonplaats Utrecht naar het JKZ voor zijn post-hbo-leerwerktraject. Op de kinder-SEH ziet hij patiënten met uiteenlopende klachten. “Wanneer een zorgsituatie acuut wordt, gaat mijn hart sneller kloppen en word ik extra scherp”, vertelt hij enthousiast. “Ik sta dan als het ware maximaal ‘aan’. Ik vind het uitdagend om alle mogelijke oorzaken terug te brengen naar één of twee. En om alert te blijven, omdat minder ingewikkelde zorg toch ingewikkeld en dus moeilijk kan blijken.”
Ontstoken hartzakje
“Laatst was er een tiener op de SEH met longklachten. Hij dacht hoogstwaarschijnlijk dat hij met een receptje voor antibiotica weer naar huis zou gaan. Maar hij gedroeg zich niet als iemand met een longontsteking”, zo zag Alexander. “We moesten hem af en toe zelfs een beetje afremmen; hij was veel te energiek. Toen de longfoto was beoordeeld, moest hij met spoed naar de Intensive Care. Wat bleek: hij had een ontstoken hartzakje gevuld met bijna twee glazen vocht. Dat had dramatisch kunnen afl open. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als hij een dag langer had gewacht …”, zegt Alexander geëmotioneerd. De verpleegkundige kan dit soort dingen soms moeilijk van zich afschudden. Thuis heeft hij gelukkig een luisterend oor: zijn vriendin is IC-verpleegkundige in opleiding. Zij snapt wat hij meemaakt.
Plannen is de kunst
Alexanders leerwerktraject duurt nog dik een jaar, daarna is hij klaar. Hij werkt 32 uur per week, inclusief schooldagen, maar daar komt nog heel wat huiswerk bij. Hierdoor heeft hij minder tijd voor andere dingen, zoals sporten. “Dat heeft even geen prioriteit meer. Mijn vriendin zie ik ook minder. Wanneer zij nachtdienst heeft en ik late dienst, zien we elkaar bijna niet. Maar wanneer we echt iets samen willen doen, nemen we beiden een dag vrij. Plannen is de kunst”, besluit hij grijnzend.
—
#IkbenJKZ: In de rubriek ‘Ik ben JKZ’ vertellen medewerkers van het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) over de passie voor hun werk.